پانزده سال است که مسئولیت خطیر و حساس تعمیر و احیای بناهای تاریخی کشور به سازمان ملی حفاظت آثار باستانی سپرده شده است، و در این فرصت سازمان صدها اثر تاریخی را  در محدودۀ امکاناتی که فراهم بود، با دست امانت‌دارانی مؤمن و زحمتکش از خطر انهدام نجات داد. با علم به عظمت و حساسیت کار از پیش معترفیم که آنچه که در این رهگذر تاکنون انجام گرفته ناچیز بوده است. و به‌سختی می‌توان آن را حتی به‌عنوان پیش‌درآمدی بر اصل مطلب دانست. 

ولی ناگفته نباید گذارد که انجام همین خدمت ناچیز به‌علت عدم‌وجود زمینه‌های کافی فرهنگی، علمی، اجرائی، و مالی با دشواری‌هائی بسیار توام بوده و هست.

اقدام به تعمیر و احیای بناها و آثار تاریخی را که تشکیل‌دهندۀ بخشی ارزنده و معتبر از محیط زیست جامعۀ ماست، نه‌تنها یک ضرورت می‌دانیم بلکه معتقدیم که هر اقدام فی‌نفسه بازگشای روزنی است به‌سوی معرفتی ملموس و عینی از سیر تحول واقعی تاریخ فرهنگ این سرزمین.

به‌همین سبب است که ارائۀ گزارش اقداماتی را که در آثار انجام داده‌ایم یک تکلیف می‌دانیم. تا که نسل حاضر بداند با ودیعه‌ای که به دستمان سپرده است چه کرده ایم و در آن چه یافته‌ایم و نسل آینده را به ارزش‌های میراثی که به او خواهد رسید آگاه ساخته باشیم.

آنچه که تا کنون از طریق انتشارات متعدد سازمان در حد مقدورات گزارش شده، تنها فصلی است موجز از آنچه که باید عرضه شود. ده‌ها هزار برگ نوشته، عکس، فیلم، اسناد …. به‌طور منظم و نامنظم در بایگانی‌های مختلف سازمان وجود دارد که حاصل کار پرتلاش پانزده ساله است که باید برای تدوین و ارائۀ گزارش به مردم مورد استفاده قرار گیرد.

گزارشی که در این شماره از مجلۀ اثر از نظر شما خوانندۀ گرامی خواهد گذشت گوشه‌ای از این تعهدی است که بر ذمّه داریم. این گزارش به‌همت برادر همکارمان آقای یوسف‌کیانی گردآوری شده، و به نوبۀ خود با مقالاتی ارزنده آن را غنا بخشیده است.

به‌علت مفصل بودن گزارش ترجیح دادیم که آن را به‌صورت شماره‌ای ویژه از مجلۀ اثر تحت عنوان «یادگارهای رباط شرف» عرضه داریم امید آنکه مقبول واقع افتد.

با تشکر بی پایان از استادان و همکارانی که ما را صمیمانه در این راه یاری داده و می دهند. 

به امید توفیق