بسم الله الرحمن الرحیم

استاد کریم پیرنیا را به‌حق باید بنیانگذار بررسی گونه‌ای از تاریخ معماری ایران دانست که پیش از او کمتر کسی به آن دست یازیده است. او با فروتنی خود را پروردۀ استادکاران والائی می‌داند که در گوشه و کنار این سرزمین پهناور عارفانه سنت معماری کهن این بوم را زنده نگه‌داشته‌اند.

او متواضعانه آموخته‌های خود را با ذهنی امروزنگر و نقادانه به شاگردانش عرضه کرده است، حوزۀ درسی استاد در هر فضایی است که حضورش آن را روشن می‌کند.

دانش و اطلاعات او که با سرچشمۀ فیاض معماری سنتی ایران پیوندی پیوسته دارد عذب و شیرینی ویژۀ خود دارد. محفل انس او محفلی است شاعرانه شعری ژرف و نغز که وجدآفرین است.

زمانی که به نقد معماری و هنر ایران می‌نشیند تراوشات سیلان ذهن تخیل‌گر او را که با زبانی سهل و ممتنع بیان می‌دارد به‌سختی می‌توان به‌نظم درآورد. و آنچه که توسط شاگردانش به‌نظم کشیده می‌شود نه تمامی عطر کلام فضاساز او است.

این دفتر که به محضر مشتاقان معماری ایران عرضه می‌شود. تلاشی است قابل تقدیر از به نظم کشاندن گوشه‌ای از بیانات استاد پیرنیا امید آنکه مقبول اهل نظر افتد.

باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی